Hoe horen wij?

Het uitwendige oor, ook wel het buitenoor genoemd, bestaat uit de oorschelp en de gehoorgang. De taak van het uitwendige oor is het begeleiden van de geluiden uit de omgeving naar het middenoor. Geluid wordt opgevangen in de oorschelp. De oorschelp transporteert het geluid via de gehoorgang naar het trommelvlies. Dat is een dun vlies tussen het buitenoor en het middenoor. In de gehoorgang bindt oorsmeer stof en vuil aan elkaar, om het vervolgens naar buiten te werken. De gehoorgang beschermt het kwetsbare trommelvlies op deze manier tegen kou, vuil en uitdroging.

Het middenoor begint met het trommelvlies. Aan het trommelvlies zit de hamer vast. De hamer is één van de drie gehoorbeentjes (hamer, aambeeld en stijgbeugel), de kleinste beentjes in een menselijk lichaam. Die gehoorbeentjes versterken de trillingen van het trommelvlies en brengen de mechanische trillingen van de geluidsgolven over op het binnenoor.

De trillingen gaan via de stijgbeugel en het ovale venster naar het slakkenhuis. Dit slakkenhuis is gevuld met vloeistof en de wanden zijn aan de binnenkant bekleed met haarcellen. Het geluid beweegt als een golf door die vloeistof en raakt daarbij de haarcellen aan. Het zijn die haarcellen die de mechanische trillingen omzetten naar elektrische zenuwimpulsen.

Iedere haarcel beschikt over een zenuwuiteinde. Door de beweging van de vloeistof gaan ook de haarcellen bewegen. Hierdoor worden de zenuwuiteinden geprikkeld. De zenuwuiteinden geven vervolgens de prikkels door aan de hersenen, die de geluidssignalen verwerken en omzetten naar verstaanbaar geluid. Het is pas in je brein dat wat je hoort ook echt betekenis krijgt.