Kom hier te weten hoe u tinnitus herkent, hoe u zich ertegen kunt beschermen en welke invloed die piep in uw oor kan hebben.
Tinnitus kan heel wat verschillende oorzaken hebben. De meest voorkomende oorzaak is gehoorschade door harde geluiden. In andere gevallen gaat het gepaard met een ziekte, gehoorverlies door ouderdom of een trauma aan het hoofd. Gewoonlijk wordt een onderscheid gemaakt tussen vier soorten tinnitus, met telkens een andere oorzaak aan de basis:
Ook wie normaal hoort krijgt soms met tinnitus te maken, vaak als een zuivere toon. Dit is een spontane activiteit in het auditief systeem. Neuronen geven gedurende enkele seconden gelijktijdig een geluidsprikkel door. Bij normaalhorenden wordt deze ‘normale tinnitus’ overstemd door omgevingsgeluid. Wie kampt met gehoorverlies krijgt echter minder input van buitenaf, waardoor de tinnitus sneller opvalt.
Bij extreem lawaai wordt een lange tijd een groot aantal neuronen tegelijk gestimuleerd. Gaat u van een lawaaiige naar een stille omgeving, dan hoort u een tijd lang een fluittoon of geruis. Dit is acute tinnitus. Meestal verdwijnt de toon na een nachtje slapen, maar als uw oren regelmatig veel lawaai te verduren krijgen, dan de tijdelijke tinnitus blijvend worden. Gehoorbescherming dragen is een eenvoudige manier om dat te vermijden.
Tinnitus door slechthorendheid (met lawaai of ouderdom aan de basis) komt het meest voor. Wetenschappers vermoeden dat wanneer bepaalde tonen niet meer worden doorgestuurd, de hersenen proberen om deze tonen te compenseren door er zelf te creëren. In het middenoor kan de oorzaak een defect trommelvlies of een ontsteking zijn. Een uitgebreide diagnose, zowel medisch als audiologisch, is daarom belangrijk. Bij gehoorverlies kan een hoortoestel vaak de tinnitusklachten verminderen.
De oorsprong van tinnitus is niet altijd in het oor zelf te zoeken. Bij somatische tinnitus wordt het suizen veroorzaakt door het sensorische systeem in het lichaam. Zo kunnen een nekblessure, een afwijking aan de bloedsomloop of verhoogde spierspanning rond het hoofd de oorzaak zijn.
Op basis van de vele oorzaken kan niet elk oorfluiten door een arts worden gemeten. Dat is het verschil tussen subjectieve en objectieve tinnitus:
Subjectieve tinnitus is van buitenaf niet meetbaar. Daarom kan een arts de precieze oorzaak meestal maar moeilijk bepalen, wat een behandeling nog moeilijker maakt. De oorzaak kan in de verschillende delen van het oor liggen, maar ook in de zenuwen en zelfs in de hersenen.
Objectieve tinnitus hangt meestal samen met een andere aandoening, zoals de ziekte van Menière. De tinnitus ontstaat dan in de buurt van het binnenoor en kan door een neus-keel-oorarts worden gemeten. Als tinnitus een symptoom is van Menière wordt vaak therapie of een operatieve ingreep voorgesteld.